Duygusalım anasını satayım....
Fena, çok fena...
Neyse bu saçma girişten sonra bugüne ve duygusal yoğunluğuma geri dönelim...
Artık çok çalışmaktan mı, geceleri uyumuyor olmaktan mı bilmem ama ruh halim bir garip.
Hızlı değişimler yaşıyorum hislerimde. Ani iniş çıkışlar. Kahkahalarla içtenlikle gülerken bir anda durgunlaşıyorum. Duraksıyor ve kararsız kalıyorum.
Mutlu muyum, yoksa huzurlu, yahut ... bilemiyorum...
Hep bir karmaşa. Hep bir içe dönüş.
Her iniş anında başka bir şarkı geliyor aklıma... Bir kimsenin söylediği herhangi bir söz bana onlarca kelimelik bir yazı çağırıştırıyor o anda...
Bugün yine aynı şey oldu.. gülüyorduk hep beraber... Keyifliydi birlikte olduğum kişiler ve öncesinde çok özel bir arkadaşa sahip olduğumu anımsatmıştı bana yaşananlar..
O'nu yazacağım. İçimi coşturanları dizginlediğim an yazacağım damla misali etkileyici yaşanmış bir yaşamı..
İşte bütün bu pozitif ve sevimli konjonktüre rağmen ben bir anda aşağı inen ruhumu anlayamıyordum.
Birisi bir anda "çık güneş hadi" dedi, öteki ardından "bulut geçti" dedi..
Benim içim şarkı söyledi...
"bulut geçti, gözyaşları kaldı çimende.."
....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder