ANKARA'ya...Ankara'ma...

Bir arkadaşım paylaşmış bu yazıyı...
Kesinlikle doğru herşeyiyle... Mor renkli olanlar yazının aslı. Siyah renkliler benim eklemelerim...

"Dostluktur ANKARA, kardeşliktir, "bize gidelim"dir, "bizde yiyelim", "bizde kalalım"dır, "bende para var, sen gel"dir. Sevdiğin ve sürekli gittiğin bara, kafeye ve çalışanlarına aşina olmaktır, bara geçip servis yapmak, çalışanlarının hayatına karışmak onlarla arkadaş olmak ve yeni bir ev yaratmaktır. Beraber dayak yiyip kahkahalarla seneler boyu hatırlamaktır. Bir anda Kızılayın göbeğinde cop yemek, sonraya ağrıyan her yerine değilde, sisteme duyduğun siniri parkta simit yerken ağlayarak çıkarmaktır. Ağlamak demişken, sokak ortasında salya sümük, yani önünü görememecesine ağlamaya korkmamak ve etraftakilerin sana mendil verip noldu yavrum/hayırdır arkadaş demesidir-tanımasalarda. Sevgidir ANKARA, İzmirli İstanbullu gibi denizini boğazını değil, sebepsiz yere seversin Ankarayı, tıpkı anneni sever gibi karşılık beklemeden. Çat kapı gelen arkadaştır, iş yerini basan, seni gün içinde-her gün görüşmenize rağmen-arayan arkadaştır, alışkanlıklarını bilen, seveceğin şeyleri görünce seni hatırlayan ve aratan dostlardır Ankara... Ayıptır ANKARA, "yanında kız arkadaşı var, boşver"dir; sırf bu yüzden bakan taraf erkek olsa bile kafasını çeviren-aslında hoşlanmış-kadındır, erkek arkadaşı rahatsız olmasın diye kendini paralayan erkek kankadır, yoğunluktan yemek yemeyi unuttuğun zamanlarda senin evine kendi rızasıyla taşınan, ses çıkarmadan oturup sana yemek yapan, çay demleyen, meyva soyan ve tüm hıncını paratoner gibi çekip rahatlatan dosttur ANKARA.  İçindeki Anadolu hamurunu kaybetmeyen tek büyük şehirdir- bu yüzden bir tarafı hep muhafazakardır, mini etek giymez, göbeğine kadar açmaz erkek bedenini, kendini zorla teşhir etmez ve hiç bir koşulda ulu orta yerde sevişmez ANKARA; işte bu yüzdendir ki, sizin orada dost dediklerinize biz Ankara'da arkadaş deriz, bizim Ankara'da dost dediklerimiz maalesef sizin orada yok..." Bozkırda güneş batışı ve doğuşudur Ankara. Öylesi bir mor olmayışıdır Güneşle kendini sana gösteren. Güneşi doğurduğun gizli mekanlarının olmasıdır, sırlarının harbi sır kalmasıdır. İyi müziktir, kaliteli sanattır, şık giyinip tiyatroya, konsere gitmektir ve sanata duyulan saygıdır, şarkıcı değil sanatçı yetiştirmektir Ankara. Ankara'da aşık olmak çok başkadır çünkü çok yalnızsındır. Ne bir deniz vardır sığınacağın, ne büyüsüyle herşeyi sana unutturacak bir boğaz etrafta... Tüm acılarını, ölüm sancılarını, aşkla yanışlarını, ruhunun parçalanışlarını dostlarınla konuşarak, yollarında dolaşarak, gri binalarına anlatarak ve kendine ait gizli sığınaklarında sessizce ağlayarak yani Ankara'da güçlenerek iyileşmektir ve gerçeği hiç kaçırmamak. Memuriyeti bilmektir, çok paran olsa da gösterişten kaçınmak...Sen uyumasan da ve eğlenecek olsan da sokakta gece 11 den sonra ses yapmamaktır ve utanmaktır ayarı kaçırınca. Utanmak vardır bizde hala, yanaklarımızın kızarması ister inan ister inanma... Atasına yakın olmaktır, hepten bunalınca gidip ona sığınmaktır. Kuğuluparktır, Seğmenlerdir, Meclistir, Bahçeli 7dir, Tunalıdır, Kızılaydır, Ulustur, Kaledir ve ağırlığı-ve hoşluğuyla Çankayadır Ankara. Ayaş domatesi, mahalleleri, ODTÜsü, Hacettepesi ve Ankara Kolejidir. BİRBİRİNİN GÖZÜNÜN İÇİNE BAKARAK KONUŞMAK, BİRBİRİNİN GÖZÜNÜN İÇİNE BAKARAK SELAMLAŞMAK VE GÖZ GÖZE GELİNCE YOLDA TEHDİT OLARAK ANLAMAMAKTIR. "Nasılsın?" deyince durarak ve zaman ayırarak "iyiyim sen nasılsın?" demeye vakit bulmaktır, yürüyen merdivenleri dinlenmek için kullanmak, otobüste yaşlıya 'hala' yer vermektir sırtındaki 5 kg yüke rağmen. Dostluğu ön planda tutmak, kankan için gerekirse sevgiliden olmaktır, sevişmeyi bir gece sallamaktır ağlayan kız kardeşi sakinleştirmek için onunla kalarak ve şehrin ortasındaki parkta el ele ve göz göze romantizmi yaşamaktır seve seve... İnsanı sık sık boğan bu gri ve hantal devlet erkanının hüküm sürdüğü "lojman griliğinde" yaşamaktan zevk almayı becerir olmaktır!
Ankara'yı sevmek Ankarayı anlatmaya bile gerek duymamaktır ya, içimden geldi bu kez, pusunu biraz aralayım dedim senin Güzel Ankara...