Korkularında yürüyor ruhu insanın
Arayışlarında yaşıyor bulmanın coşkusunu, yitirmenin, yalnız kalmanın zamansız varlık buluşlarını
Gözlerde kayboluyor baktıkça ve ellere hasret kalıyor ister istemez
Bir cana hasret uğultuların arasındaki sessizlikle boğuşuyor insan,
Beyin kıvrımlarındaki susturulamayan konuşmalar hayatı sorgulatıyor kendi kendine
Ve anlam aranıyor sahip olunan erdemlerde.
Dönüşü olmayan bu yolda ilerlerken,
Keşke bir şans daha olsa dedirtiyor insana bazen yaşam.
Kor ateşlerle yanıyormuş gibi geliyor tabanları, yürürken korkuların üzerine üzerine...
Yanmadan yol bulunmuyor görüyor insan.
Bütün olmaya çalışırken önce dağılarak parçaları Görmek,
Tanımak,
Kabul etmek,
Anlamak gerekiyor.
Sessizlikte kalbi duyduğunda buluyor cevapları insan,
Ve insanlığını kabul ettiğinde tadına varıyor yaşamanın, yaratımın ve soru sorabilir olmanın...
