Kalbe Ben (Ayşe Hatun Önal)

Çok ilginçtir önyargının insana yaptırdıkları.

Önyargının hayatımı kontrol etmemesi için ciddi çaba sarf ettiğim bir dönemde, dinlediğim an aşık olmama sebep olan bir şarkıdır kendisi.

Sözü de güzel gelir bana, ciddi elektronik formatlardaki sound'unda yerini çok güzel bir şekilde bulmuş keman'ın bastığı notalarda...

Keyifli dinlemeler ve önyargının makhumu olunmayan bir yaşam dileğiyle...

...

Yıkıntılarında dolaşmaya çıktım senle olan yıllarımızın...
Varlığına emin olunamamış yalan bir yaşanmışlığın arta kalanıydın sen,
Öyle ki kirletmemek için üzerimizdekileri paketleri,
içeriden çürüdük yıllar boyu.
Bay Asaf'ın birkaç kelimelik hayat özetindeki gibiydik biz
"Bütün renkler aynı hızda kirleniyordu, birinciliği beyaza verdiler".
Beyaz yakışırdı sana, yakıştığı gibi bana.
Üzerine kilit vurduğumuz hazine sandıklarımızın en iç,
en göç ve en pis yerinde kirlettik aslında biz birlikteliğin masumiyetini.
Seni geçebilmek için,
bizi sıradanlaştırmak dışında hiçbir çaremin olmadığını fark ettiğim gün fark ettim,
insanın insana duygularla zulmedişinin hayat buluşunu.
Yıldız kayışlarında ölen eşkıyalar misali,
her kayan yıldızla ölen bir parçamız,
kendi cehennemlerinde yandı
tanımsız ve yoksunlaşan birlikteliğimizin yokluğunda...
Şefkate aç, çığlıklarda dolaşan ruhumu temizlerken;
senin yalnızlığına zerre merhem olamayışımın ve
Güneş görememiş duygularının yok oluşunun,
heybetli bedenine acı verişini izledim.
Gün geldi herşey sıradanlaştı bir bir...
Yalan rüyalar hiçlikle yüzleşti ve
kirlenmiş ve kilitlenmiş tüm ruh parçalarımız,
kendilerine bir yer yaptı hayallerden uzak,
bi'çare hayatlarında.
Benim ruhum çok can çekişti yeniden hissedebilmek için.
Trajedyaların ortasında yeniden buldu aradıklarını.
Ne komik!
Sende kalanlarım, sıradanlaştırdığım her an ile yeniden, yeniden bana ait oldu.
Anılarımızdan ve tüm hayallerimden sırayla sildim seni. Tek tek.
Her biri için kirlenen paketlerimize yeniden renk vererek ve temizleyerek hepsini.
Bugün senin doğum günün.
Attığım her tarihte seni hissettim ve bütün gün telefonda beni, sesimi bekleyişini.
İstemedi bu geceyi seninle bitirmek karnımda bir yer.
Kalbim değil bu kez bak, karnımda bir yer.
Ama hüzünlendirdi yine de kuru bir mesajla doğumunu kutlamak.
Sıradanlaştın bir kez daha.
Artık hiçbir hayale mazhar olmayan varlığın,
Sıradan bir kutlamayla yalnız bırakıldı tarafımdan.
Bilerek yaptım. Yine kaynadı içimde bir yer. Zevk almadım. Pişman olmadım.
Ama yok mu o Hüzün.
Aşksız zamanların sıradan hüzünlerinden bir hüzün hem de bu kez.
Belki de yalnızca, ağızda kötü tat bırakan kötü bir sigara ertesi etkisi.
Keyifsiz, solgun ve yitik...
Trajedyaların ortasında yer bulan ruhum, beyazlarını korumaya kararlıydı belli ki.
Seninle uyuyacağım bu gece.
Beni merak edeceksin biliyorum.
Elin gitmeyecek telefona, bir mesaj bile atmayacaksın her zaman ki ürkekliğin ve ölmüş isteklerinle...
Yine, aynı yalnızlığını hissedeceğim.
Yine benim mutluluğumla mutlu olacak ama beni kendi cehennemine bile dahil etmeyeceksin.
Bu anlamsız ve sıradan ilişki de böyle böyle bir gün gelecek sona erecek.
Yılda bir kez doğum günlerinde edilen telefonlara dönüşecek.
Yani anladığın üzere sıradanlaşacak giderek.
Adamım,
herkesi sıradanlaştırabilirdim, ama seni sıradanlaştıracak olmak fikrini bile kabul edemezdim.
Hayat bu işte,
boşlukları yaratıp doldurma sanatında uzmanlaştıran bir senaryonun ta kendisi...
Nasıl isterdim şu satırları oku ve konuşabilelim.
'Biz neyi konuşabildik ki onunla?' dedi içimden bir ses ve gülümsedim bir anda...
Bak ne çalıyor; Mabel Matiz...
".....yüzüme vuran güneş, saçlarımı öpen rüzgar, siyahıma sarı çalan yıldızlar, sessiz bir kıyametin karnında kayboldular... "
Hayat bu !
Sen de sıradan bir insansın artık, derinim, dostum, hasretim...
İyi ki doğdun. İyi ki buldun ruhumu ve kardın kendini.
Yalnızlığım, yoksunluğum, çaresizliğimdin.
Hasret denilen meret, anca seninle yaşanırken herhalde, hayatta kalma isteği yaratırdı.
İyi doğdun, nice yaşlarına olsun.
Kucakladığım ve kokladığım sıradan bir insansın artık yeni yaşında....
Ve hep, ama hep özleyeceğimsin, tüm yalansılara ve yaralara inat.
Beklentisiz, aşksız ve hatta artık sevgisizken varlığına karşı, ilgisi özlenecek tek kişisin.
İyi ki doğdun.
Seni sevecek ve doyasıya, korkmadan seveceğin bir kadınla mutluluğun ve
bir gün bulacağına inandığım huzurun senin için en büyük dileğim.
Nice yaşlarına olsun...

Aşka Dair

Aşksız zamanların sıradan hüzünleri vardır.

Halbuki hüzünler başka hallere bürünür aşk karılınca içlerine.

Aşk,

damardan tek atımlık ve yeniden uyandırmayacak morfin gibi tereddütsüz girince bedene,

Hüzün de, acı da, neşe de bambaşka bir hal alır.

Aşk,

özlendiğinde,

durduk yere kendinden bahsettirir...

Aşk,

yanlış zamanlarda özlenir inatla ve

Çocuk masumiyetiyle çağırılan Aşk,

Hayvan edepsizliğiyle ulu orta yaşanır ısrarla.

Edep bir kez elini eteğini çekince,

son çıkış da kaçırılmıştır son sürat gidilen bir otobanın o duble yollarında.

Morfinin uyuşturma etkisini, öldüren cazibeyle karıştırır aşk ve

yitip giden edepten sonra geriye kimi zaman toparlanacak bir enkazın dahi kalmamasına sebebiyet verir.

Aşk,

gider, gelir, döner-durur-vurur, yakar, yıkar,

özletir, çektirir, yitirtir, buldurtur, doyurur,

yoksunlaştırır, yoksullaştırır ve yaşatır

ama....

Amasızdır Aşk! hala anlamıyorsan da kalırsın öylece biçare tek başına...

Umuda Dair

Başka şeyleri gözde, dilde, kafada büyütürken ve

uzak durmaya çalışırken 'insan'lığına zarar her türlü duygudan,

Zavallı insan kaçırıverir en basit kavramların ne denli mühim olduğunu.

Farkında bile olmadan yaratıverir, her geçen zaman dilimiyle daha da içine çeken

girdaplar gibi birbiri içine açılan Arafları...

Kendini kaybeder bu arafların ortasında bir yerde insan.

Kayboldukça çaresizleşir ve ümitsizleşir hani çıkmaz sonlara ait labirentlerinde kaldıkça.

Öyle anların ortasında bir yerde bir kesit gelir; yerden, gökten, rüzgarla, kuşla,

yahut dost meclisindeki bir hoş sohbet anında herhangi bir insanla,

kimbilir görünenin ötesindeki bir Zat'la belki...

Dinlemek ve duymak lazım gelir hani oralarda bir yerde fısıltıya karılan önemli ayrıntıları.

Fısıltıların çığlıklar olduğu anlar da yeniden doğar hani insan Anka'nın küllerinden uyanışı gibi.

İşte öyle bir zaman noktasında, fısıltıyla karışık ama kararlı bir sesle,

"Ümitsizlik en büyük günahtır!"dedi.

Sessizliğimin hıçkırıklarımla birleştiği anda ve

'üzerimden geçen tır' etkisinin altındayken,

insanın oturduğu yerde yığılmasının ne demek olduğu yaşayarak deneyimledim.

Efendinin izleyiciye karıldığı ve

İzleyicinin Efendiye meylettiği an'da paylaşılan sessizlik,

Derinlerde doğan yeni bir "ümit"le perdelerini aralıyordu.

Kelimelerle tarifi imkansız bir sevinç çoğalırken gönüllerin gizli bahçelerinde,

'Aşk' manasından başka bir anlam yaratıyordu...

----

Bağımsızca, şu satırları yazdığım bu dakikada,

kulağımda geçmişte bıraktığımı fark ettiğim bir şiir çınlıyordu;

Ya ümitsizsiniz, Ya da ümit sizsiniz.

Ya çaresizsiniz. Ya da çare sizsiniz.

Behçet Necatigil

Yine yeniden bir silkelenme yaratıyordu kendine gelen ruhum arayışlardaki bedenimde...

Tabi ki, yine yeni yeniden, yola odaklanıyor ve sürece gösterilen sebatı sabırla sürdürmenin manasını yeniden deneyimleyecek olmanın derin hazzını yaşıyordu silkelenen ruhum...