Temizlik yapılmış, mis gibi olmuş bir ev bulacağıma dair duyduğum güven ile, üzerine sabah 09:30 da başlamış ve akşam 20:00 de sonlanmış mesaiden sonra, eve gelince yığıldım !
Akşam yemeğini hiçe sayar bir halde salondaki 'televizyon karşısı uyuma koltuğu'nda mis gibi uyumuşum.
Babamın "babacım hadi kalk yatağına yat" sesiyle uyandım. Zorla uyandırılmamış olsam orada sabahı ederdim muhtemelen.
Yani işin özü bugün ailemin uykucu, yorgun ve küçük kızıydım.
Kalktım! Gözüme kornea olan lenslerimi çıkardım, yüzümü yıkadım, dişlerimi fırçaadım. Aynı annemin yapacağı gibi kurumuş çamaşırları "temiz eve havları dökülmesin diye" kaldırdım.
Sevgili babam zaten bütün akşam yemeği sonrası mutfak temizliğini halletmişti.
Böylece, artık bana düşen sadece yatmaktı.
Eşofmanları çektim ve yatağa yığıldım.
Uykuya aynen devam.
Bugün benden ne ev hanımı, ne eş, ne de anne olurdu.
"Çok şükür!" dedim hala 'bir ben' ile meşgulüm.
Böylece bitmiş oldu annesiz 3.gün...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder