Aniden.
Birdenbire, beklenmedik olandan
Beklenmeyene.
Dilegelen bir dünya,
Vahiy gibi, en çok ona benziyor.
Baharın karnını öptüğüm rüya.
O yüzden "ayak"landım, yukarı ağdım.
Sana vardığımda ağlamam bundan.
Birhan Keskin
Karagözlüm bir kağıda yazıp masama koyduğundan beri bakıyorum bu şiire, öylece, sessizce...
Küfreder gibi geliyor bir an, sonra şefkatle okşar gibi..
Bir yandan ise silkelen diyor, kendine gel der gibi...
Şiirin altına iliştirdiği notuyla sevgili kız arkadaşım karar vermeye doğru yönlendiriyor aslında, "bırak birileri de senin göz yaşlarını silsin" derken.
Peki o kadar kolay mıydı insanın kendi çaresiz gölgesiyle yüzleşmesi ve kabul edebilmesi ihtiyaçlarını?
Kolay mıydı gerçekten ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder