Pazartesi'ne Dem

Geçen hafta yada bir önceki haftaydı.
Öylesine bir söylenme ve bıkkınlık hali tutturmuş gidiyordum.
Sabahtan akşama kadar suratımdan düşmeyen gıcık ve yanında avare bir çıkmaz yaratan meymenetsiz suratla oturduğum bir sırada, yüzünde o kocaman gülümsemesiyle geldi odaya.
Havadan sudan konuştuk 5 dakika falan. Laga-luga yani anlayacağın.
Sonra "iyi değilsin sen" dedi.
Baktı kömür gözleriyle gözümün içine içine,
beni bir açıklama yapmaya zorlarcasına.
'İşte bildiğinin ötesinde birşey yok' dedim. 'Sıkılıyorum.
Gelmek istemiyorum buraya, bir süre kimseyi görmek istemiyorum,
Herkes sussun, herkes kaybolsun' dedim.
'Pelerinimi kaybettim ondan oluyor' dedim.
"Görünmezlik pelerini galiba o" dedi.
Güldük. En azından çalıştık gülmeye.
'Benim biraz dinlenmeye ihtiyacım var' dedim haykırırcasına.
'İzin almak istiyorum ama, sıçtığım sıkışıklığında o kadar çok işim var ki...' dedim, bu kez sesim istemsizce titrerken.
'Bana bir kesit lazım, yeni bir başlangıç..(sessizlik)... dedim.
'Anlıyor musun ?' diye sordum en isyankar halimle. Anlaşılmak için bir nev-i çığlıktır ya anlıyor musun sorusu. Aynen öyle sordum.
Gülümsedi.
Hala dik dik gözümün içine bakan gözleriyle,
Hiç şaşırmayarak üstelik,
"Kızım ben her Pazartesi hayatıma yeniden başlıyorum sen ne diyorsun ?!?!?!" dedi.
Son 1 aydır sık yaşadığım bir his oluştu göğsümde.
Tır geçti yine üzerimden. "Her Pazartesi hayata yeniden başlamak".
Kelebek misali ve aynı zamanda içi bir türlü doldurulamayan Carpe Diem akımına en yakın versiyonda hayatı yaşamak.
Büyümüş gözlerim kendine geldi. 'Vurdu bu' dedim.
Bu kez gerçekten güldük....
'Deli (!)' dedim.
"Aynaya mı bakıyorum acaba ?!?!?!" dedi.
Kesit oldu meymenetsiz suratıma......
------------
Bugün Pazartesi.
Bugün hayata yeniden başlarcasına uyandım.
Yoğun, güzel ve güç veren bir enerjinin heryeri sardığını hissettim, geçip giderken sıkıntılarım üzerimden.
Yeni bir yıl başlıyor çok yakında.
Giden yılın son haftasına, içerisinde yaşadığım şu bir yılda, bana her türlü duyguyu itinayla tattırmasına şükran duymak için güzel başladım.
Bir nev-i şükretme hali yani.
2011 özel bir yıl olacak hissediyorum.
11'in yoğun yaratma enerjisini ve bizleri nasıl modifiye edeceğini çok merak ediyorum.
Kim bilir çok radikal kararlar aldığım bir yıl olur. Kim bilir ?
Hareket etmek lazım. Yaşamak lazım.
Nefes almak için yer açmak lazım...
Sessizliğimde gizlediklerim olacak bu yıl biterken.
Ve başlarken yepyeni bir yıl, özlediğim bir BEN yerini sağlamlaştırıyor olacak, inanıyorum.
Ben hala hayal kuruyorum, pek vazgeçeceğimi de sanmıyorum.
Hayallerim beni güzelliğe çağırıyor.. Algılanabileceği her anlamda...
Bugün Pazartesi... Bir dem vurasım geldi.
Güzel bir haftaya...