Yazar ellerin yazılarında hep bir SEN vardır.
Okuyucunun kendini yerine koymak istediği,
beni de böyle istesin,
beni de böyle sevsin,
bana ona baktığı gibi baksın,
bana böyle yazılar yazsın diye serzendiği....
Okuyucusu yazarın kafasındaki SEN'e aslında hiç yaklaşmaz, yaklaşamaz çoğu zaman.
SEN gizli öznedir aslında. Bir türlü kabul etmek istemez okuyucu...
Egosunun şişmesine izin verir ve kendi anladığı, hayalinde canlandırdığı sevgiliyi hayal eder hep!
SEN'de ben vardır, sen de gidişler,
SEN'de bizzat o "can" vardır, yanında kurulan ve yaşanması mümkün olmaz hayaller...
Sen'de "biz" vardır yaşanmış ya da hiç yanına yaklaşılamamış!
Yani anılar, yine hayaller ve kırgınlıklar vardır geçmiş sevinçlerin yanı sıra...
SEN anlaşılması mümkün olmayan bir gizli öznedir yazar ellerin iç labirentlerinde...
Herkese mal olmuş gibi görünse de yazılmış o kişi,
SEN gizli öznesi ile kapatılan, ifşa edilmeyen, mahremde kalan ince ve gizli bir iç hesaplaşmadır aslında çoğu zaman sanılanın aksine...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder