Açtım sıradan bir sayfasını pek sevgili kitabımın...
Kısa ama açık bir paragrafa takıldı gözüm...
" Cesaretiniz var mı, ey kardeşlerim? Yiğit misiniz? Şahitler önünde-ki cesaret değil, fakat Tanrıların bile artık göremedikleri yalnızların ve kartalların cesareti hani?
Soğuk ruhlara, katırlara, körlere ve sarhoşlara yiğit demem ben. Korkuyu bilende, ama onu yenen de vardır yürek; uçurumu görende, ama ona gururla bakanda, -kartal pençeleriyle uçurumu kavrayan da: onda vardır cesaret.- " [Nietzsche]
Evet, korkmuyor değilim beni bekleyen gelecekten,
hatta daha yakına gelelim, şu birkaç ayın getireceklerinden korkmuyor değilim!
Önemli olan üzerine gitmekse,
Yeterince cesurum sanırım ben, -yaşayabilmek için-.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder