Martılar

Geçip giden vapuru selamlıyordu martılar,
Mendireğin üzerinde gelen birini beklermiş gibi oturdukları yerden.
Gelen vapuru selamlıyordu martılar,
Mora çalan semada çırptıkları kanatlarıyla ve çığlıklarıyla yeni bir haberi müjdeler gibi...
Şehir yavaş yavaş evlerine çekiliyordu, gelen yemek vaktine doğru.
Ve gün bitiyordu ertesi gün yeniden hayata devam edebilmek için...
Tüm sakinliğiyle akşam çökerken şehre
ve örtecekken uykuyla ritmi,
Kıpırtısız denize inat içimdeki fırtınalar ve gözlerimin önündeki gözlerin,
Dinmeyen bir coşkuyu ve hareketi tutuyordu...