Ben, kendim ve tüm kişilikleri ruhumun.
'Bir', bütün, yalın ve öz de olmak için verdiğim mücadelelerin onda birini,
Etrafımdaki 'yakın' insanlardan kendileri için görmemek bende artık bencilce bir kapris yaratmaya başladı.
Sıkılıyorum, bu ara sık tekrarladığım gibi.
Gitmek mi gerek onu da bilemiyorum. Bu iyi değil, hiç iyi değil...
Gitmelerimi dengelemiştim ben geçtiğimiz 10 yıldır.
Bazen diyorum giden neyin mücadelesini veriyor ki kalanın yanında...
Kalmak mıdır bizim yolun özeti,
Yoksa gitmek midir sıradan bir kaçışın tezahürü.
Peki destek mekanizmasının cortladığı yer bu mu oldu şimdi hepsinin toplamında ?
Dönüp inançları biraz kuvvetlendirmek mi lazım acaba,
Sandalye, bacakları üzerindeki ağırlığı kaldıramaz hale gelmeden..
Kim bilir ???
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder